Molinos

Gigantes en Castilla

segunda-feira, 15 de outubro de 2007

A Laura no le gusta la letra Times New Roman y como es un día especial... Arial


Es como el primer día de clase. Las veinticuatro horas anteriores estás tremendamente nervioso. Y no para de latirte el corazón. Sabes que es un gran día y que lo vas a disfrutar. Cueste lo que cueste.


Once upon a time...

La conocí una mañana de septiembre.

Au-pair.

Llevamos dos años siendo un matrimonio muy bien avenido

Era el primer día de instituto y aquel era lo más parecido a Sweet Valley que había visto en mi vida.

Nadie sabe realmente lo que hay entre nosotras, porque es algo inefable como la sensación que tienes al entrar en un ascensor y oler el perfume de la persona que ha estado allí antes que tú.

Me resultó un tanto chocante... pero al final de aquel año acabamos esnifando juntas los restos de tìpex.


En aquellos tiempos yo me gastaba unas mechas violetas la mar de satánicas y ella era una taecuondista en pleno auge.

Llegó segundo y su estadía en Inglaterra.

-¡Tú eres la novia de Fran!- exclamó la muchacha.

FFT.

Aquel verano yo me iba a Estados Unidos durante un mes, pero nada cambió porque los emilios semanales hacían que yo estuviera completamente al tanto de lo que ocurría al otro lado del océano.

Con ella comparto desde lo más pequeño (Carlin) hasta lo más grande (Erasmus) y sé que no hay nadie mejor con quien compartirlo, porque nadie le pone tanta pasión a todo lo que hacemos como ella.

Entonces empecé a echarla tanto de menos que tuve que cogerme un avión hasta Heathrow para percibir la infinita amabilidad de los guías turísticos ingleses.

Me he dado cuenta de que la nuesta es una amistad que se ha ido haciendo
alospocos, y se seguirá creciendo también alospocos.



Y ahora está en París. Y yo en Lisboa. Pero si hay algo que siempre me hará volver al hogar será el respirar su
eaudetoilette de coco. Porque es embriagadora, como ella.

La foto me encanta... porque no estamos bien... estamos felices.
E tenho saudades tuas.
E quero-te.
E ...





2 comentários:

  1. Es una de las cosas más bonitas que he leído en una buena temporada. Vuestra amistad y complicidad es algo PLAUSIBLE a la par que envidiable. Uña y carne (intertextualidad).
    EL caso es que es algo más que bonito que se llama LaurayTanya.

    ResponderEliminar
  2. Juer!Q sentimentalista esta laLicuada!Case dan ganas de ir de novo ó instituto e coñecer a xente tan way cmo Lauuuu(te qeremos) q esnifa tipex.
    Estamonos facendo maiores eh!, cada unha nun punto perdido de Europa, pero weno, tarde ou temprano volverades co rabo entre as pernas(no, no?)
    Ala , a estudar moito portugues!Licuada qeremost!Bicos.

    ResponderEliminar

a ver, princesa, dime...